تاهیر حوسێن نه‌ژاد

13 ساڵ له‌مه‌وبه‌ر، شه‌وی 15/10/1999، لاوی شۆڕشگێڕ تاهیر حوسێن نژاد، کادری کۆمیسیۆنی چاپه‌مه‌نیی حیزبی دیموکرات، که‌ بۆ مه‌ئموورییه‌تی حیزبی چووبووه‌ ناوچه‌ی شنۆ، شه‌هید بوو. ئه‌و کات، به‌ نوینه‌رایه‌تیی هاوکارانم له‌ رۆژنامه‌ی “کوردستان” ئه‌م دێڕانه‌م نووسی که‌ له‌ ژماره‌ 276ی رۆژنامه‌ی “کوردستان” دا بڵاو بۆته‌وه. وه‌ک یادێک له‌و ئازیزه‌ له‌ بیرنه‌چووه‌وه‌، ده‌یخه‌مه‌ به‌رچاوی ناسیاوان و هۆگرانی ئه‌م لاوه‌ به‌ نرخه‌ که‌ به‌ داخه‌وه‌ زۆر زوو به‌ جێی هێشتین.
( بۆ گوڵی تازه‌ هه‌ڵپڕووکاوی “کوردستان”
بۆ هاوڕێ و هاوسه‌نگه‌ری شه‌هید تاهیر حوسێن نژاد)
هاوڕیی جوانه‌مه‌رگ تاهیر گیان!
مانگی‌ رابردوو، “کوردستان”مان به‌بێ‌ تۆ چاپ‌و بڵاو کرده‌وه‌. ئه‌گه‌رچی‌ له‌ هه‌موو قۆناغه‌کانی‌ ئاماده‌ کردن‌و چاپ کردن‌و بڵاو کردنه‌وه‌ی‌دا، ئێمه‌ هه‌ڤاڵانی‌ هاوکار‌و هاوسه‌نگه‌رت، تێکڕا هه‌ستمان به‌ خاڵی‌ بوونی‌ جێگاکه‌ت ده‌کرد، به‌ڵام به‌و هۆیه‌وه‌ که‌ پێمان وابوو دووری‌‌و نه‌بوونت له‌ نێو کۆڕی‌ ئێمه‌دا کاتی‌یه‌، هه‌ر چۆنێک بوو، دووریی‌ تۆمان ته‌حه‌ممول کرد.
چاوه‌روان بووین بۆ چاپ‌و ده‌رکردنی‌ ئه‌م ژماره‌یه‌، بگه‌یه‌وه‌ لامان، تا تاسه‌ی‌ نزیک به‌ دوومانگ دووریمان بشکێنی‌‌و بۆنی‌ خۆشی‌ ئاشنایان، بۆنی‌ “سه‌رگیز”‌و “گاده‌ر”‌و “چه‌شمه‌گۆڵ”‌و “کێله‌شین”‌و ده‌شتی‌ شنۆ‌ و شاره‌که‌ی ‌‌و هه‌واڵی‌ خه‌ڵکه‌ حیزبد‌وست‌و دڵسۆزه‌که‌یمان له‌گه‌ڵ‌ خۆت ‎دا بۆ بێنی‌یه‌وه‌. چاوه‌ڕوان بووین بگه‌ڕێ‌یه‌وه‌ لامان ‌و به‌ده‌م راپه‌راندنی‌ کاره‌کانه‌وه‌، له‌ پشت میزی‌ نووسینه‌که‌ت، یا له‌ ته‌نیشت ده‌زگاکانی‌ کامپیوتێردا، له‌ ژووان‌و دیداری‌ خۆشه‌ویستان، له‌ تامه‌زرۆیی‌‌و تاسه‌یان بۆ دیداری‌ تێکۆشه‌رانی‌ دێمۆکرات، له‌گه‌شبوونه‌وه‌ی‌ چاوی‌ هه‌ڤاڵانی‌ رۆژانی‌ زانستگه ‌‌و سه‌رده‌می‌ تێکۆشانی‌ نهێنیت به‌ دیداری‌ خۆت‌و رۆژنامه‌ی‌ “کوردستان”- که‌ لێره‌وه‌ به‌ دیاری‌ بۆت بردبوونه‌وه‌-، بۆمان بدوێی‌.چاوه‌روان بووین که‌ بێ‌یه‌وه‌، له‌ بڕوای‌ پته‌و ‌و شورشگیریی‌ هاوڕێی‌ ریێ‌ هات‌و نه‌هاتت مام ره‌سوول شه‌عبانی‌، چه‌پک چه‌پک چیروک‌و بیره‌وه‌ریمان بۆ بگێڕی‌یه‌وه‌.
به‌ڵام داخ‌و سه‌د مه‌خابن، نه‌هاتی‌یه‌وه‌. ئێمه‌ی‌ یارانی‌ چاوه‌ڕێت، له‌ جێی‌ ئه‌وه‌ی‌ به‌ دیتنی‌ سیمای‌ گه‌ش‌و ده‌می‌ هه‌میشه‌ به‌ خه‌نده‌‌و هه‌ڵس‌و که‌وتی‌ جوان‌و ژیرانه‌ت، شاد بینه‌وه‌، هه‌واڵی‌ تاڵ‌‌و جه‌رگبڕی‌ شه‌هید بوونتمان به‌ده‌ست گه‌یشت.
دڵمان نایه‌‌و نامانهه‌وێ‌ باوه‌ڕ بکه‌ین ئه‌و هاورێ‌‌و هاوکاره‌ به‌نرخه‌ی‌ له‌ ماوه‌ی‌ نزیک به‌ دووساڵ‌ پێکه‌وه‌ کارکردنمان ‎دا، هیچ کامێکمان بۆ یه‌ک جاریش لێی‌ نه‌ره‌نجاین، ئه‌و هاوڕێ‌یه‌ی‌ پێش هاوکار‌و هاوسه‌نگه‌ر بوون، دۆست‌و هه‌ڤاڵ‌‌و خه‌مخۆر بوو، ئه‌و هاوکاره‌ی‌ نموونه‌ی‌ ئه‌رکناسی‌‌و رێک‌وپێکی‌‌و دڵسۆزی‌ بوو، به‌ یه‌کجاری‌ به‌جێی‌ هێشتووین. 
هاورێی‌ جوانه‌مه‌رگ! تاهیرگیان!
تۆ رۆیشتی و جێت هێشتین و به‌م کۆچه‌ ناوه‌خت و بیواده‌یه‌ت، نه‌ک هه‌ر “کوردستان’ی سه‌نگه‌رت و هاوکاران و هاوسه‌نگه‌رانت، به‌ڵکوو کوردستانی نیشتمان و گه‌له‌که‌تت ماته‌مبار کرد. به‌ڵام به‌ ئاسووده‌یی سه‌ر بنیوه‌ و دڵنیا به‌ رێگاکه‌ت به‌رده‌وام ده‌بێ و ناو و یاد و بیره‌وه‌ریت له‌ نێو ئێمه‌ و دریژه‌ده‌رانی دیکه‌ی رێگاکه‌ت دا، هه‌ر به‌ نه‌مری و زیندوویی ده‌مێنێته‌وه‌.
کارگێڕان و ده‌سته‌ی نووسه‌رانی “کوردستان”

ووشەیەک یا ناوێک بنوسە کە بەدوایدا دەگەڕێیت